ကျွန်မဟာ လူအဖြစ် မပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ ယုန်လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အရွယ်ရောက်ပြီးချိန်ထိ လူအဖြစ် မပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ကျွန်မမိသားစုက ကျွန်မကို သွေးနှောလေးလို့ပြောပြီး ခြင်းတောင်းထဲ ထည့်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ စိတ်ဓာတ်အရမ်းဆိုးတဲ့ ကျားသစ်နက်တစ်ကောင်က ကျွန်မကို ကောက်ယူသွားခဲ့ပါတယ်။
“မင်း ငိုနေတာလား? အေး၊ ပိုငိုလိုက်အုံး။”
“မင်းမှာ ခွန်အားမရှိဘူး။ သန်ဘက်ခါကျရင် ငါ မင်းကို စားမယ်၊ ဒါကြောင့် ကြိုးစားနေအုံး။”
ဒီလို ကြမ်းတမ်းတဲ့ သားရဲကောင်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ တုန်ရီနေတဲ့ မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း ကျားသစ်နက်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက တောက်ပနေခဲ့ပါတယ်။
“ဘယ်လောက်တောင် စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းလဲ။”
မေမေ၊ သူရူးနေတယ်လို့ ထင်တယ်။
“သားရဲတိရစ္ဆာန်တွေက ဘယ်အရာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်ပိုင်ချင်စိတ် ပြင်းပြတယ်ကွ။”
ဒီလို ရူးနေတဲ့ ကျားသစ်နက်နဲ့ ရှင်သန်နိုင်ဖို့ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား?